ดาวอังคารเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์เป็นอันดับที่ 4 ในบรรดาดาวเคราะห์ทั้งหมด ดาวอังคารมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 0.5 เท่าของโลก ดาวอังคารมีโครงสร้างภายในประกอบด้วย แกนกลางที่เป็นของแข็งมีรัศมีประมาณ 1,700 กิโลเมตร ห่อหุ้มด้วยชั้นแมนเทิลที่เป็นหินเหลวหนืดหนาประมาณ 1,600 กิโลเมตร และมีเปลือกแข็งเช่นเดียวกับโลก

ดาวอังคารมีบรรยากาศเบาบางมาก ประกอบด้วยคาร์บอนไดออกไซด์เป็นส่วนใหญ่ซึ่งเกิดจากการระเหิดของน้ำแข็งแห้ง (คาร์บอนไดออกไซด์แข็ง) ปกคลุมอยู่ทั่วไปบนพื้นผิวดาวอังคาร ที่บริเวณขั้วเหนือและขั้วใต้ของดาวมีน้ำแข็งปกคลุมอยู่ตลอดเวลา

ดาวอังคารเป็นที่ชื่นชอบของผู้แต่งนิยายวิทยาศาสตร์ในหลายสิบปีที่ผ่านมา ตั้งแต่มีการสังเกตดาวอังคารผ่านกล้องโทรทรรศน์ และพบรูปร่างพื้นผิวที่คล้ายกับคลองส่งน้ำของมนุษย์ดาวอังคาร แต่หลังจากที่องค์การนาซาได้ส่งยานไปสำรวจดาวอังคารอย่างต่อเนื่อง ทำให้เราทราบว่าลักษณะดังกล่าวเป็นเพียงร่องรอยที่เกิดขึ้นในธรรมชาติ

และข้อมูลที่เกี่ยวกับดาวอังคารแบบย่อๆมีประมาณนี้ค่ะ

• ดาวอังคารมีความเก่าแก่ใกล้เคียงกับระบบสุริยะ โดยมีอายุยาวนานประมาณ 4.6 พันล้านปีมาแล้ว

• เนื่องจากดาวอังคารเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ไกลจากดวงอาทิตย์ออกไป 142 ล้านไมล์ หรือประมาณ 227,940,000 กิโลเมตร ดังนั้นอุณหภูมิสูงสุดบนดาวอังคารจึงอยู่ที่ประมาณ 20 องศาเซลเซียสที่เส้นศูนย์สูตร และที่ขั้วดาวอังคารหนาวเย็นได้ถึง -125 องศาเซลเซียส ขณะที่อุณหภูมิเฉลี่ยของดาวอยู่ที่ -63 องศาเซลเซียส

• เราสามารถมองเห็นดาวอังคารได้ด้วยตาเปล่า ดังนั้นจึงไม่มีหลักฐานแน่ชัดเกี่ยวกับผู้ที่พบเห็นเป็นครั้งแรก แต่ผู้ที่มองเห็นดาวอังคารผ่านกล้องโทรทรรศน์เป็นคนแรก คือ กาลิเลโอ กาลิเลอิ ในปี ค.ศ. 1610

• เวลา 1 วันบนโลกกับ 1 วันบนดาวอังคาร มีระยะเวลาที่ใกล้เคียงกันมาก โดย 1 วันบนดาวอังคาร เรียกว่า Sol ซึ่งมีประมาณ 24 ชั่วโมง 39 นาที 35.244 วินาทีตามเวลาโลก

• ในชั้นบรรยากาศของดาวอังคารมีความกดอากาศค่อนข้างต่ำ โดยเต็มไปด้วยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ถึง 95% ไนโตรเจน 3% ส่วนอาร์กอนและธาตุอื่นๆ รวมถึงออกซิเจนมีอยู่ประมาณ 1.6% ดังนั้นมนุษย์อย่างเราจึงไม่สามารถหายใจได้เมื่ออยู่ในชั้นบรรยากาศของดาวอังคาร

• บนดาวอังคารมีฤดูกาลคล้ายกับโลก เพราะดาวอังคารเอียงแกนทำมุม 25.19 องศา ซึ่งใกล้เคียงกับแกนของโลกที่เอียงอยู่ประมาณ 22.5 องศา แต่ระยะเวลาของแต่ละฤดูกาลนั้นยาวนานกว่าโลกถึงสองเท่า

แม้ว่านักวิทยาศาสตร์ นักดาราศาสตร์ จะคาดหวังว่าอาจมีสิ่งมีชีวิตอยู่บนดาวอังคาร แต่แท้จริงแล้วดาวอังคารก็มีความโหดร้ายที่คาดไม่ถึงแฝงอยู่ อย่างพายุฝุ่นขนาดใหญ่ซึ่งมาจากกระบวนการที่เรียกว่า "สปัตเตอริง (sputtering)" เกิดขึ้นเมื่อไอออนถูกลมสุริยะพัดพาอะตอมออกจากชั้นบรรยากาศไปสู่อวกาศ และพายุฝุ่นบนดาวอังคารนี้ก็นับเป็นพายุฝุ่นที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในบรรดาดาวเคราะห์ในระบบสุริยะ